Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΚΟΜΩΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Το χιτσκοκικό θρίλερ με τις διαφωνίες γύρω από τη στελέχωση της κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης ( ή όπως αλλιώς θέλετε να την πείτε) τελικά μετατράπηκε σε παρωδία κονκλαβίου. Habemus Papam και προχωράμε, με ολίγη από θεσμική εκτροπή επενδυμένη με μπόλικη εθνική αναγκαιότητα, όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις εκτροπές. Οι δημοκρατίες ως γνωστόν δεν έχουν αδιέξοδα. Άπαξ και η εθνική αστική τάξη συνεννοηθεί απλά ασφαλτοστρώνουν προς την πιο βολική κατεύθυνση. Κανένας σεβασμός για το τοπίο… ο κυρίαρχος λαός μπορεί να περιμένει τη σειρά του. Επιπλέον η τοποθέτηση ενός πρώην θεσμικού μεγαλοτραπεζίτη στον πρωθυπουργικό θώκο παράγει έναν ισχυρό συμβολισμό που δεν αφήνει πολλά περιθώρια αμφισημίας• οι κοινωνίες του αναπτυγμένου κόσμου θα πρέπει να πειθαρχούν στις απαιτήσεις των αγορών.

Η κυβέρνηση εθνικής ενότητας (αν προτιμάτε) έρχεται να προσθέσει ακόμα μια φράση στον εξουσιαστικό μονόλογο περί έκτακτης ανάγκης, μέσω της οποίας επιχειρείται η διαμόρφωση μιας κατάστασης διαρκούς εξαίρεσης όπου τα πάντα δικαιολογούνται, υπό το βάρος της συνδυασμένης επίκλησης εθνικού συμφέροντος και φόβου. Κατά κάποιον τρόπο είναι ταυτόχρονα αποτέλεσμα και επιχείρημα για την επιβεβαίωση αυτής της έκτακτης ανάγκης, εν μέσω κινδυνολογιών για τις πιθανές επιπτώσεις αποτυχίας της. Η χρήση του φόβου βέβαια δεν είναι καινοφανές εργαλείο στην ιστορία του αστικοδημακρατικού πολιτεύματος. Η καταφανής όμως επιδίωξη να υποδαυλιστεί ως το βαθμό που η επίκληση του και μόνο να νομιμοποιεί την περιστολή ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, είναι σημείο των καιρών. Στη συντήρηση αυτού του κλίματος διάχυτης ανασφάλειας σημαντική είναι η συμβολή των ιδιόκτητων και κρατικοδίαιτων μέσων ενημέρωσης, αλλά και κάθε άλλου πομπού του κυριαρχικού λόγου.

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Η ΚΡΙΣΗ, Ο ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

Όπως κάθε εργατική και πολιτική συλλογικότητα, έτσι και εμάς δεν μπορούσε να μας αφήσει ανεπηρέαστους η εν γένει συζήτηση για την κρίση, τις ρίζες της αλλά και τα αποτελέσματα που αυτή παράγει. Αυτό ακριβώς ήταν που πυροδότησε και έναν εσωτερικό κύκλο συζητήσεων που σκοπός τους ήταν να αποπειραθούν να καταλήξουν τουλάχιστον σε μια εξήγηση της πραγματικότητας που καθημερινά βιώνουμε. Στην παρούσα λοιπόν ανάρτηση συνεισφέρουμε την δική μας θέαση και αντίληψη αναφορικά με τους σύγχρονους τρόπους λεηλασίας του προλεταριάτου, αυτό δηλ. που κατ' ευφημισμό ονομάζεται από την πλευρά των κυρίαρχων χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση.

https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=explorer&chrome=true&srcid=0ByhJJnTXEgo2ODgxY2UwNzctNTI4Mi00MWNjLWE4YmYtMDMwZDcwZGU3Y2Iz&hl=en_US

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ 48ΩΡΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ...ΚΚΕ Vs ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

"Σύντροφοι λάθος κατεύθυνση πήρατε για την εφόρμηση στα χειμερινά ανάκτορα!"


Προσπαθώντας να αναλύσουμε  το τι έγινε στην τελευταία 48ωρη απεργία, δυστυχώς αυτό που μένει είναι μια πολύ πικρή γεύση. Από τη μία οι τεράστιες σε μαζικότητα απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες, ειδικά την Τετάρτη 19/10 με όλα τα μαγαζιά κλειστά και εκτιμήσεις για 300 και πλέον χιλιάδες ανθρώπων στους δρόμους και απ’ την άλλη η εντελώς προβοκατόρικη στάση του ΚΚΕ σε ρόλο «άμισθου» συνεργάτη του καθεστώτος. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και ο θάνατος του 53χρονου οικοδόμου- στελέχους του ΚΚΕ, θάνατος ο οποίος χρησιμοποιήθηκε από την κυρίαρχη και κομματική προπαγάνδα για να αποπροσανατολίσει σε σχέση με το ποιός ευθύνεται.

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

ΑΥΤΗ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΔΕΥΤΕΡΕΣ

Αυτή τη Δευτέρα δεν θα ξυπνήσω στις 5:00 τα χαράματα, δεν θα μαζέψω τα τάπερ με τα φαγητά της βδομάδας, δεν θα κάνω 100 χιλιόμετρα για να φτάσω στην δουλειά μου. Γιατί δεν έχω πλέον δουλειά.
Η εταιρία μου αποφάσισε πως δεν υπάρχει πλέον θέση για μένα, με αποζημίωσε και με έστειλε στο ταμείο ανεργίας.
Θα περιμένει κανείς από έναν πρόεδρο Σωματείου όπως εγώ να πει πως τίποτα δεν πάει χαμένο, ψηλά το κεφάλι συνάδελφοι, θα βρεθούμε στους δρόμους και πως όλοι ενωμένοι μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Ωραία είναι όλα αυτά αλλά εγώ θα μιλήσω για συναισθήματα, για φόβους, για συμπεράσματα. Τα άλλα θα τα γράψω σε κάποια ανακοίνωση, μπας και την διαβάσει κανείς και αποφασίσει να σηκώσει τον κώλο του και βγει στους δρόμους.
Αυτή η Δευτέρα λοιπόν δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες. Αυτή την Δευτέρα δεν θα είμαι εργαζόμενος εργάτης, αλλά άνεργος εργάτης.
Αλλά τελικά γιατί κάποιος γίνεται εργάτης?