Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Αλληλεγγύη στη Villa Amalias

Δεν θα αναφέρουμε τι σημαίνει για μας η Villa Amalias, τόσο συλλογικά όσο και για τον καθένα μας. Θα αφήσουμε για λίγο το κατηγορητήριο και τις προφανείς γελοιότητες που περιλαμβάνει, αν και δεν είναι καθόλου ασήμαντο το γεγονός ότι με αυτό διώκονται οκτώ άτομα! Θα πούμε μόνο λίγα λόγια για τη συγκυρία και ένα επιπλέον νόημα που ανιχνεύουμε σε αυτή την επιθετική κίνηση των θεσμών, προσθέτοντας στο τέλος το κείμενο των συλληφθέντων που παραθέτει εύγλωττα όσα λόγο χώρου παραλείπουμε.
 Η επέμβαση της αστυνομίας στη Villa Amalias και η (προσωρινή) εκκένωσή της δεν σηματοδοτεί αυτόματα το τέλος των καταλήψεων, ούτε καν της συγκεκριμένης. Εντάσσεται όμως στο πλαίσιο της επέκτασης του δόγματος της μηδενικής ανοχής στην εγκληματικότητα από τους μετανάστες, στους γηγενείς «προβληματικούς» και εν δυνάμει υπονομευτές της κοινωνικής ειρήνης. Έχει άλλωστε φανεί ιστορικά ότι τέτοιας βιαιότητας αναδιανομή εισοδήματος προς τα πάνω και τόσο σφοδρή απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων δεν μπορούν να συμβούν χωρίς την πειθώ (και τη μεγέθυνση του έργου)  των κατασταλτικών και των τιμωρητικών θεσμών. Αν όχι λόγω των αντιστάσεων που θα ανακύψουν, τότε, οπωσδήποτε, λόγω της περιστολής των πολιτικών ενσωμάτωσης. Η απόσυρση του κράτους από τον τομέα της πρόνοιας και η άρση της στήριξης στη σταθερή εργασία οδηγούν στον αποκλεισμό εκατοντάδων χιλιάδων από την «αγορά» εργασίας και στην αποστέρηση πόρων διαβίωσης. Το στοίχημα πλέον είναι η πειθάρχηση αυτού του εν δυνάμει επικίνδυνου πληθυσμού με τρόπο τέτοιο που να μην προκαλεί το περίφημο «περί δικαίου αίσθημα». Το θέμα είναι τα αποτελέσματα της ταξικής διαστρωμάτωσης, που προσχηματικά θεωρούνταν απόδειξη αδυναμιών προς βελτίωση των πολιτικών ενσωμάτωσης, να επιρρίπτονται στους ώμους των φτωχότερων ως δείγμα της απροθυμίας τους να προσαρμοσθούν στον ελαστικοποιημένο νέο κόσμο ή/και, με τον απαραίτητο κυνισμό που ταιριάζει περισσότερο στην ελληνική περίπτωση, ως φυσικό παράγωγο της σκληρότητας της ζωής. “Shit happens!” που λένε και οι Βρετανοί.

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Δουλειά την Κυριακή

Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε επίσημα η πρόταση του αρμόδιου υπουργείου για λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων έως 250m2 και τις Κυριακές, σε εθελοντική βάση, η σχετική διαβούλευση μοιάζει να διεξάγεται χωρίς εμάς. Προς το παρόν οι βασικές αντιθέσεις προκύπτουν από το εσωτερικό του στρατοπέδου των αφεντικών, όπου «μικροί» και «μεγάλοι» ερίζουν για την υπεράσπιση των ιδιαίτερων συμφερόντων τους. Σε αυτή την κουβέντα δεν έχουμε μέχρι στιγμής λόγο αλλά έχουμε παρουσία μέσω των αναφορών των εργοδοτών μας. Πιο συγκεκριμένα όσοι τάσσονται κατά της ρύθμισης μαζί με το αυξημένο κόστος λειτουργίας σε περίοδο ύφεσης αναφέρονται και στον περιορισμό της προσωπικής ζωής των υπαλλήλων τους (και της δικής τους δευτερευόντως), ενώ όσοι τάσσονται υπέρ υποστηρίζουν (μεταξύ άλλων ηλιθιοτήτων) πως η επέκταση του ωραρίου λειτουργίας μπορεί να επιφέρει περισσότερα έσοδα, ενώ η συνεπαγόμενη επέκταση του χρόνου εργασίας ίσως δημιουργήσει νέες θέσεις.