Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ...


Η επίθεση της καπιταλιστικής κυριαρχίας ακολουθεί πρωτόγνωρους -για τα ελλαδικά τουλάχιστον δεδομένα- ρυθμούς. Σαστισμένος ο κόσμος της εργασίας παρακολουθεί τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια του, χάνει τον ορίζοντά του και απομένει να προσπαθεί να φανταστεί τον εαυτό του πώς θα εξακολουθεί να ζει μέσα στις καινούργιες συνθήκες εξαθλίωσης που διαμορφώνονται γι’ αυτόν. Την ίδια ώρα η γερμανική καπιταλιστική μηχανή κουνά το δάχτυλο και απειλεί με εξαΰλωση όποιον διαφωνεί με το δικό της οικονομικό μοντέλο (πολλοί το λένε και ανάπτυξης), ένα μοντέλο το οποίο υπόσχεται δημοσιονομική σταθερότητα και κοινωνική ισορροπία. Διεκδικεί μάλιστα και δάφνες επιτυχίας αφού -όπως επαίρονται οι γερμανοί πολιτικοί- κατάφερε ήδη να αντιμετωπίσει μια πρώτη κρίση τη δεκαετία του '90. Μια μικρή γεύση για το πώς το κατάφερε αυτό και ποια στρώματα λεηλάτησε για να το καταφέρει δίνει ένας έλληνας εργάτης που ζει και εργάζεται εκεί. Και σίγουρα μοιάζει λίγο με το κουστούμι που ράβουν και για εμάς εδώ. Το αν αυτό θα είναι το κουστούμι της κηδείας μας ή της κυριακάτικης γιορτής μας, μόνο εμείς οι ίδιοι οι εργάτες θα μπορέσουμε να το καθορίσουμε...

 
ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΛΛΗΝΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ

 
Επιστολή που έστειλε στον  καθηγητή του Χριστόφορο Βερναρδάκη, ένας παλιός φοιτητής του, που σήμερα, μετά τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Εσσεξ στη Μεγ. Βρετανία, εργάζεται  σε εργοστάσιο της Γερμανίας. Ιδού η …ανταπόκριση του…

Τρίτη 13 Μαρτίου 2012