Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Τι περιμένεις


Ξυπνάς ένα πρωί και ξεκινάς για να πας στη δουλειά. Πας να κόψεις εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς και το μέσο μηνιαίο αντίτιμο που σου ζητάνε αναλογεί με το 1/5 του μισθού σου. Φτάνεις με τα πολλά στη δουλειά και κάποιες θέσεις δίπλα σου είναι κενές. Για την ακρίβεια λείπουν ακόμη και οι ίδιες οι θέσεις καθαυτές. Οι μισθοί επίσης λείπουν και σου ανακοινώνουν πως θα λείπουν για ένα διάστημα. Οι ώρες λείπουν και θα εκλείπουν συνεχώς. Εκεί μόνο εσύ δεν λείπεις, σήμερα.
 Γυρνάς σπίτι και το γραμματοκιβώτιο σου είναι παραγεμισμένο για πρώτη φορά μετά από αρκετό καιρό. Οι επιστολές περικλείουν μόνο νούμερα και τις σχετικές εξηγήσεις. Μάλλον σε λάθος παραλήπτη στάλθηκαν ο οποίος τυγχάνει να έχει ακριβώς το ίδιο όνομα με εσένα, καθώς τα ποσά που αναγράφονται δεν ταιριάζουν πουθενά. Βάζεις ειδήσεις να χαλαρώσεις πιστεύοντας πως σίγουρα κάποιο λάθος θα έχει γίνει. Εκεί λυσσαλέες φωνές κατακεραυνώνουν τους απεργούς που κάνουν απεργία, τους μετανάστες που μεταναστεύουν, τους άστεγους καταληψίες που καταλαμβάνουν ερειπωμένα σπίτια, τους φτωχούς που φτωχαίνουν, τους κακόλογους που κακολογούν κοκ. Τα πρόσωπα που συνεχώς τα λένε αυτά, τα γνωρίζεις, τα έχεις δει σε αφίσες, τα έχεις ψηφίσει, ίσως σου έχουν σφίξει το χέρι πριν ή μετά το χειροκρότημα. Είναι εκεί, είναι παντού. Θυμίζουν αυτά που καταλόγιζαν ευθύνες πριν λίγους μήνες σε άλλα που έμοιαζαν με αυτά. Ή μήπως είναι αυτά στα οποία καταλογιζόντουσαν οι ευθύνες; Αυτά ή τα άλλα έφταιγαν τελικά; Σε μπερδεύει η ίδια φάτσα, τα ίδια χαρακτηριστικά. Είναι τα μόνα που δεν αλλάζουν ποτέ.
 Σκέφτεσαι πως εντάξει, όλοι θα πρέπει να τραβάνε το ίδιο λούκι και περνάς από το Κολωνάκι και τα βόρεια προάστια βρίσκοντάς τα φίσκα από κόσμο και χαμόγελα ευδαιμονίας. Λες θα έτυχε, θα παίζει κάποια ειδική μέρα. Γύρω-γύρω μπάτσοι, προφανώς γιορτάζουν κάτι. Φρουροί και εορτάζοντες, πονηροί και ανήσυχοι όπως πάντα. Σκέφτεσαι οι αλήθειες θα λάμψουν, η δικαιοσύνη είναι τυφλή, η δημοκρατία θα νικήσει και άλλα αυτονόητα που έμαθες παπαγαλία στο σχολείο. Περιμένεις την επόμενη μέρα αλλά αυτή δεν έρχεται ποτέ. Κοιτάζεις το ρολόι και δείχνει τάδε ώρα και τόσα λεπτά ακριβώς. Το ξανακοιτάς και μόνο τα δευτερόλεπτα περνάν. Περιμένεις, μόνο τα δευτερόλεπτα περν... Περιμένεις, μόνο τα δευτερόλ... Περιμένεις, μόνο…Περιμένεις…