Με μια λιτή και σπαραξικάρδια ανακοίνωση η παραπάνω εκδοτική εταιρεία ανακοίνωσε μέσω της εφημερίδας Ριζοσπάστης (28/01/12) πως κατέθεσε αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99. Φυσικά το ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως, όπως αναγράφει η ανακοίνωση και γνωρίζουμε όλοι οι «σχετικοί», η εταιρεία «ανήκει» στην εργατική τάξη – αυτονόητο αφού κύριος μέτοχος είναι το ΚΚΕ – για το συμφέρον της οποίας εκδίδει από το 1978 την εφημερίδα του Κόμματος και του Λαού (εξυπακούεται). Για τον ίδιο λόγο, για τα εργατικά συμφέροντα δηλαδή, το κόμμα διαθέτει δικό του βιβλιοπωλείο (Σύγχρονη Εποχή) και ραδιοτηλεοπτικό σταθμό (90.2 αριστερά στα FM). Φήμες που θέλουν το κόμμα να μοιράζει κρατικό οξυγόνο τρεις μήνες το χρόνο στα μέλη του μόνο, δεν είναι απλά ανακριβείς αλλά και παράγωγα αστικής αντιδραστικής διανόησης. Αν σας φαίνεται οξύμωρη η εμπορική δραστηριότητα αναλογιστείτε λίγο τα έξοδα επιμόρφωσης της εργατικής τάξης.
Οι Αγγλοσάξονες έχουν δύο παροιμίες που θα μπορούσαν να περιγράψουν τις κομματικές επιχειρήσεις.
Η πρώτη είναι : όταν κοιτάς την Κόλαση, σε κοιτάει και αυτή και η δεύτερη αυτή που αναφέρουμε και στον τίτλο: «όποιος πηδάει καλόγριες στο τέλος ενώνεται με την Εκκλησία – γίνεται Χριστιανός». Αλλά τι να μας πουν και αυτοί, που ψήφισαν δύο φορές τη Θάτσερ; Αρκεί άραγε το να λειτουργείς αναζητώντας το εμπορικό κέρδος για να θεωρείσαι καπιταλιστής; Η εταιρεία, αναφέρει το δημοσίευμα, αναγκάστηκε λόγω των εξόδων (επιμόρφωσης της εργατικής τάξης μην ξεχνιόμαστε) να αυξήσει την εκδοτική δραστηριότητά της προς «τρίτους». Μεταξύ αυτών των τρίτων ήταν δεξιά και χριστιανικά υπερσυντηρητικά έντυπα, περιοδικά lifestyle καθώς και πορνοπεριοδικά. Δηλαδή θα ήταν προτιμότερο να μείνει η εργατική τάξη χωρίς το θεωρητικό της εργαλείο (Ριζοσπάστης, Κομμουνιστική Επιθεώρηση) και η νεολαία χωρίς επιχειρήματα (Οδηγητής) για να μη θιχτούν οι φεμινίστριες και (κρυφοαστοί) υπερεπαναστάτες;
Οι παροικούντες την (επαναστατική) Ιερουσαλήμ γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι δραστηριότητες της Τυποεκδοτικής έχουν λοιδορηθεί από τους εχθρούς του Κόμματος (και άρα του λαού και της επανάστασης). Όπως και οι (τρόπων τινά) εμπορικές δραστηριότητες του Κόμματος γενικότερα. Σίγουρα υπάρχουν καθυστερήσεις πληρωμών στη Σύγχρονη Εποχή και απολύσεις στον ραδιοτηλεοπτικό σταθμό. Έχει αναφερθεί μάλιστα απόλυση εργαζομένης του σταθμού επειδή συμμετείχε σε γενική απεργία (μα είναι δυνατόν να απεργείς σε επιχείρηση της εργατικής τάξης;). Και στις καλύτερες οικογένειες πέφτει και κάνα χαστούκι, είναι όμως οι καραδοκούντες αντικομμουνιστές που μεγεθύνουν και μεγαλοποιούν τις καταστάσεις. Γνωρίζουμε επίσης ότι πολλοί εργαζόμενοι στην Τυποεκδοτική είναι ανασφάλιστοι (!!!). Αυτό όμως είναι αποτέλεσμα του σταχανοβίτικου εθελοντισμού και της επαναστατικής θέρμης τους.
Αυτά τα ξέρουμε και δεν μασάμε αστικό κουτόχορτο και αντικομμουνιστικό δηλητήριο! Μας μπερδεύει μόνο λίγο που σε φύλλο του Ριζοσπάστη το Νοέμβριο του 2010 η επιτροπή εμπορίου – υπηρεσιών του ΠΑΜΕ, δηλαδή το ΚΚΕ, επιτέθηκε στην εταιρεία super market Atlantic για τον ίδιο λόγο – αίτηση υπαγωγής της στο άρθρο 99. Τότε λοιπόν το Κόμμα – ΠΑΜΕ μας ενημέρωναν πως η ένταξη της επιχείρησης στο άρθρο99 σημαίνει ότι: «Βγαίνει κερδισμένη η εργοδοσία, γιατί ξεμπερδεύει μια και καλή από όσους χρωστάει, προμηθευτές και εργαζόμενους, (δηλαδή οι εργαζόμενοι θεωρούνται και αυτοί προμηθευτές), κατοχυρώνοντας τον εργοδότη για να προχωρήσει σε στάση πληρωμών προς όλους.
Για τους εργαζόμενους σημαίνει ότι χάνουν τα πάντα, δεδουλευμένα, αποζημιώσεις, ασφαλιστικές εισφορές, δικαίωμα εγγραφής στο Ταμείο ανεργίας, με παράλληλους εκβιασμούς από την εργοδοσία για να αποχωρήσουν, παίρνοντας μισή αποζημίωση ή και με επιβολή εκ περιτροπής εργασίας, ή μερικής απασχόλησης και όλα αυτά για να σωθούν τα κέρδη της εταιρείας. Το δικαστήριο ορίζει μεσολαβητή, ο οποίος εντός δύο μηνών υποβάλει σχέδιο συνδιαλλαγής με τους πιστωτές, τότε μόνο η επιχείρηση μπαίνει σε καθεστώς 2ετούς προστασίας από οιαδήποτε δίωξη ή άλλη αξίωση ακόμα και από την πλευρά των εργαζομένων.
Η εργοδοσία έχει ουσιαστικά το ελεύθερο να εκβιάζει τους εργαζόμενους με το δίλημμα ή με στηρίζετε (χωρίς να πληρώνεστε φυσικά) ή χάνετε τη δουλειά σας, ενώ παράλληλα ετοιμάζει και το επόμενο βήμα που θα είναι να απαλλαγεί από μερικούς εργαζόμενους ή όλους».
Για τους εργαζόμενους σημαίνει ότι χάνουν τα πάντα, δεδουλευμένα, αποζημιώσεις, ασφαλιστικές εισφορές, δικαίωμα εγγραφής στο Ταμείο ανεργίας, με παράλληλους εκβιασμούς από την εργοδοσία για να αποχωρήσουν, παίρνοντας μισή αποζημίωση ή και με επιβολή εκ περιτροπής εργασίας, ή μερικής απασχόλησης και όλα αυτά για να σωθούν τα κέρδη της εταιρείας. Το δικαστήριο ορίζει μεσολαβητή, ο οποίος εντός δύο μηνών υποβάλει σχέδιο συνδιαλλαγής με τους πιστωτές, τότε μόνο η επιχείρηση μπαίνει σε καθεστώς 2ετούς προστασίας από οιαδήποτε δίωξη ή άλλη αξίωση ακόμα και από την πλευρά των εργαζομένων.
Η εργοδοσία έχει ουσιαστικά το ελεύθερο να εκβιάζει τους εργαζόμενους με το δίλημμα ή με στηρίζετε (χωρίς να πληρώνεστε φυσικά) ή χάνετε τη δουλειά σας, ενώ παράλληλα ετοιμάζει και το επόμενο βήμα που θα είναι να απαλλαγεί από μερικούς εργαζόμενους ή όλους».
Βέβαια τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά και η εταιρεία Τυποεκδοτική (δηλαδή το Κόμμα) αναφέρει στην ανακοίνωσή του πως πρώτο μέλημα είναι η ικανοποίηση των εργαζομένων. Κάτι που ο χαρακτήρας του κειμένου μας δείχνει ότι πιστεύουμε ολόψυχα. Άλλωστε αν είναι μόνο η πολιτική ταυτότητα του κυρίου μετόχου της εταιρίας η αιτία του «πολέμου λάσπης» που δέχεται, τότε και μόνο αυτή η ταυτότητα αρκεί για να καθαγιάσει και να αναβαπτίσει ένα στρατηγικό όπλο των εργοδοτών (άρθρο 99) σε «έσχατη άμυνα». Φυσικά αυτό αρκεί και για την σιωπή του κομματικού συνδικαλιστικού φορέα (ΠΑΜΕ). Άλλωστε για τους απλούς εργάτες – μέλη το «πίστευε και μη ερεύνα» είναι μια θετική συμβολή του χριστιανισμού στην επαναστατική διαδικασία.
Και όλα αυτά θα ήταν πολύ διασκεδαστικά αν το συγκεκριμένο Κόμμα με τους μηχανισμούς του δεν προσπαθούσε τόσο σκληρά για την κηδεμόνευση και την ποδηγέτηση των εργατικών αγώνων.
“But I believe in this
And it’s been tested by research
He who fucks nuns will later join the church”
Death or Glory – The Clash.
