Ανάμεσα σε λίγες γραμμές και 43 υπογραφές συγκεφαλαιώνονται όλες οι διδαχές των αλλοτριωτικών θεσμών που αναλαμβάνουν τη διαπαιδαγώγησή μας, από το «μη βοηθάτε το διπλανό σας όταν εξετάζεται» ως το «κοίτα τη δουλίτσα σου, μίλα λίγο και θα πας μπροστά». Θλιβερή υπενθύμιση του γεγονότος ότι η προώθηση του ατομικού συμφέροντος και του βολέματος, μέσα από τη διευκόλυνση κάθε μικρής ή μεγάλης εξουσίας, αποτελεί πλέον βαθύ ρίζωμα. Μικρογραφία της ευκολίας με την οποία η εργατική τάξη βιάστηκε να κοιμηθεί στην αγκαλιά της ειρήνης που υποσχόταν η αστική δημοκρατία, μοιράζοντας ψευδαισθήσεις για ρύθμιση της ταξικότητας. Αντανάκλαση της διαδρομής μέσω της οποίας τα προτάγματα για απελευθέρωση της ζωής από τους εκβιασμούς της μισθωτής εργασίας κατέληξαν στην αποδοχή του δικαιώματος στην εργασία, αλλά και των εργοδοτών να κερδίζουν από την εργασία μας. Από εκεί δεν είναι μεγάλη η απόσταση να λες «ευχαριστώ» στο αφεντικό όταν σε πληρώνει και να το αγιοποιείς όταν το κάνει στην ώρα του. Είναι μόλις μισό βήμα μακριά από το να βάλεις πλάτη για να σωθεί η δουλειά, και σε μεγάλη κλίμακα η χώρα. Να γίνεις συνεργάτης στον πλουτισμό τους με αντάλλαγμα ένα κόκαλο για να έχει γεύση η σούπα σου.
Αφού έτσι θέλετε «συνάδελφοι», έτσι πορευτείτε. Θα γράφαμε για στρουθοκαμηλισμό όμως σε μια περίοδο που στον κλάδο υπάρχουν ανοιχτά μέτωπα και δημιουργούνται διαρκώς νέα θα αποτελούσε ελαφρυντικό. Κατανοούμε ότι είναι δύσκολο κάποιος/α να πάρει θέση στον κοινωνικό/ταξικό πόλεμο, αν πρώτα δεν μετακινηθεί προς μια θέση που αυτός να είναι ορατός. Όμως εσείς πήρατε θέση, είτε συνειδητά είτε από βλακεία. Αν πιεστήκατε δεν έχετε πλέον άλλη λύση από το αναιρέσετε τις υπογραφές σας. Από την άλλη αν θέλετε να κυλιστείτε στο βούρκο… κυλιστείτε.
