Αυτοκόλλητα που κυκλοφόρησαν για τις απολύσεις στον Ελευθερουδάκη

Αθέατες όψεις της καπιταλιστικής λεηλασίας

Οι συνέπειες της νεοφιλελεύθερης επίθεσης έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται ορατές στην καθημερινή ζωή. Μειώσεις μισθών, ελαστικοποίηση, υψηλή ανεργία και άνοδος του πληθωρισμού, κλείσιμο επιχειρήσεων και περιστολή θέσεων εργασίας, άγχος και επισφάλεια. Ένα αμάλγαμα φόβων που συντήκεται με την διαχείριση της κρίσης μέσω της ανασφάλειας και των εκβιαστικών διλλημάτων, ώστε να επιτευχθεί το βέλτιστο για την κυριαρχία αποτέλεσμα… η μοιρολατρική αποδοχή των νέων όρων ύπαρξης. Η ανταγωνιστικότητα που αποτελούσε το κυρίαρχο ιδίωμα των σύγχρονων κοινωνιών του υλικού ευδαιμονισμού αποκτά κανιβαλικές προεκτάσεις, οι οποίες γεμίζουν το επικοινωνιακό κενό μεταξύ των εκμεταλλευομένων. Από τη ρυμοτομία των μεγαλουπόλεων ως την εμπορευματοποίηση επιθυμιών και συναισθημάτων, όλα συνέτειναν στον κατακερματισμό της ανθρώπινης ταυτότητας και την ενοποίησή της κατ’ εικόνα των καταναλωτικών – συμπεριφορικών προτύπων. Ήδη από τότε σε χαρακωμένα χέρια σχεδιάζονταν απεγνωσμένες απόπειρες επανοικειοποίησης του εαυτού μέσω του πόνου, παραληρηματικές αρνήσεις ρόλων και υποχρεώσεων, προσπάθειες να σταματήσει ο χρόνος που μετρά αδυσώπητα την απόσταση από την αποτυχία.

Στον Ελευθερουδάκη, Πανεπιστημίου 17

ΤΡΙΤΗ 19/4, 17:30

Άλλη μια απόλυση λοιπόν. Για την ακρίβεια μια από τις 15 στην συγκεκριμένη αλυσίδα σε διάστημα περίπου 3 μηνών. Κινήσεις ενός πλάνου ενταγμένου στο «δυσμενές» κλίμα της εποχής, οριοθετημένο από τα ιδεολογήματα της ανάπτυξης και της ορθολογιστικής αναδιάρθρωσης. Όλα για το καλό μας, ενώ πλέον η ίδια η πραγματικότητα υπόσχεται ένα φανταχτερό τίποτα για όλους μας, είτε εργαζόμαστε ζώντας κάθε μας στιγμή σε ένα κλίμα ανασφάλειας και οριακής επιβίωσης, είτε στεκόμαστε στην ουρά της ανεργίας χωρίς ημερομηνία λήξης. Όλοι εμείς που, υποτασσόμενοι στον εκβιασμό της εργασίας, νιώθουμε ότι μας κάνουν χάρη δίνοντάς μας ψίχουλα, σε μια δουλειά που με αυτήν περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Εμείς που καλύπτουμε κενά θέσεων, υποταγμένοι σε στατιστικά και λογιστικά προγράμματα και τεχνοκρατικά πλάνα, καλούμαστε να βάλουμε πλάτη και να προχωρήσουμε στις απαραίτητες θυσίες, ενώ ο πλούτος γύρω μας ορθώνει νέα επαίσχυντα παλάτια και διοργανώνει φαντασμαγορικές εγκαινιακές γιορτές.

Άλλη μια επιχείρηση που κινείται στο πνεύμα της εποχής. Για την ακρίβεια, μια αλυσίδα καταστημάτων με το μεγαλύτερο όνομα στο χώρο, με τις τεράστιες κρατικές παροχές την εποχή των πλούσιων, χωρίς τελικά αποτέλεσμα, επιχορηγήσεων. Με άτομα στις διευθυντικές άνετες πολυθρόνες που διετέλεσαν εξέχοντα στελέχη πρόσφατων κυβερνήσεων, που χρεώνονται την ρετσινιά της τωρινής οικονομικής κατάρρευσης και που συντηρούν ακόμη θέσεις με καίρια πολιτική και οικονομική ισχύ. Μια εταιρεία που τα είχε καλά με όλα τα κυβερνώντα πολιτικά στρατόπεδα, διαφυλάσσοντας τα συμφέροντα της σε κάθε κοινωνική περίοδο. Προωθώντας τον ρεαλιστικό δρόμο της ανάπτυξης και του εκσυγχρονισμού που περνά από την απόλυση μεγάλου ποσοστού εργαζομένων και την εμπέδωση ενός κλίματος φόβου και μιζέριας στους χώρους της δουλειάς, ενώ την ίδια στιγμή στρατηγικά εργοδοτικά λάθη και γραφειοκρατικοί σχεδιασμοί «εξασφαλίζουν» την οικονομική ύφεση που τελικά βαραίνει αποκλειστικά εμάς.

Ραντεβού...

Τα αφεντικά με αφορμή και πρόσχημα την κρίση επιτίθενται και καταστρατηγούν ακόμα και τα στοιχειώδη. Τα συλλογικά μας προβλήματα απαιτούν και συλλογική δράση.

     ΚΑΝΕΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.

Ραντεβού στο δρόμο:

Τρίτη 19/4, 17:30, Ελευθερουδάκης. Πανεπιστημίου 17.

Για την υπόθεση διάβασε εδώ