ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΤΟΥ «ΕΥΡΙΠΙΔΗ»

«Σκαιόν το πλουτείν κ’ άλλο μηδέν ειδέναι.»

Οι κινητοποιήσεις που γίνονται εδώ και σχεδόν 3 μήνες για την απόλυση μιας συναδέλφου από τον Ευριπίδη του Χαλανδρίου, τόσο από τον ΣΥΒΧΑ όσο και από αλληλέγγυες συλλογικότητες της περιοχής (και όχι μόνο), γέννησε μια σειρά από (ρητορικά να τα πούμε;) ερωτήματα από την πλευρά των αφεντικών (ΕΝΕΛΒΙ) και κάθε λογής αδερφό σχηματισμό (δες εμπορικό σύλλογο Χαλανδρίου). Αναρωτιούνται για παράδειγμα, για τη σφοδρότητα της κινητοποίησης, καθώς πρόκειται για μια μεμονωμένη απόλυση, από μια υγιή επιχείρηση, που δεν απολύει και δεν κάνει περικοπές, αλλά επιλέγει να διώξει μόνο αυτόν που δεν της κάνει. Την ώρα, λένε, που άλλες επιχειρήσεις δεν πληρώνουν ή απολύουν, η εμμονή με τη συγκεκριμένη απόλυση υποκρύπτει σκοπιμότητες ενάντια σε μια υγιή επιχείρηση και άλλα τέτοια όμορφα για τον κόσμο των αφεντικών...

"Από όπου και αν προέρχεται"; Οχι βέβαια.

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη επέφερε μια αλληλουχία γεγονότων που επιβεβαιώνουν τη ρήση ότι η ζωή ξεπερνάει ορισμένες φορές και την πιο ζωηρή φαντασία. Η επιχειρούμενη πολιτική “εκπαραθύρωση” της Χρυσής Αυγής έχει όλα τα στοιχεία ενός πολιτικού/αστυνομικού μυθιστορήματος. Κρατικοί μηχανισμοί που γνώριζαν αρκετά για τη μαφιόζικη και εγκληματική δράση της οργάνωσης – πολιτικού κόμματος, αποδεδειγμένες σχέσεις στοργής και άμεσης συνεργασίας με όλα τα κλιμάκια και τους βαθμούς των σωμάτων ασφαλείας (ή μήπως όχι κ. Δένδια;), κλοπές, προστασία (νταβατζηλίκι), υψηλή δημοτικότητα, παραπλανημένοι ψηφοφόροι και έκπληκτοι δημοσιογράφοι (ακόμα και ο Πρετεντέρης που σε παλαιότερη τηλεοπτική εκπομπή του είχε καλεσμένα όλα τα μπουμπούκια της ελληνικής ακροδεξιάς). Και μαζί με όλα αυτά η αθάνατη συνομωσιολογία της φυλής που εκτείνεται σε ένα απίστευτα μεγάλο εύρος.