Ο φεβρουάριος ήρθε με δώρο αυξήσεις στις τιμές εισιτηρίων των μέσων μαζικής μεταφοράς, μια κοινωνική προσφορά του κράτους προς όλους εμάς που δεν ξέρουμε πώς να ξοδέψουμε τους παχυλούς μισθούς μας! Από τώρα η διαδρομή με τα Μ.Μ.Μ. θα μας κοστίζει ακριβότερα από ό,τι με ένα μεσαίας κατανάλωσης Ι.Χ. αυτοκίνητο. Με άλλα λόγια η μετακίνηση με μέσα που απευθύνονται ως επί τω πλείστω σε λαϊκά στρώματα θα στοιχίζει περίπου 840 ευρώ ετησίως, για δύο εισιτήρια (προς και από τη δουλειά για παράδειγμα), ενώ ο κατώτερος μισθός ανέρχεται (επίσημα) στο δυσθεώρητο ύψος των 740 ευρώ. Και όλα αυτά πριν ακόμα προχωρήσουν τα σχέδια αναδιάρθρωσης, με καταργήσεις και συγχωνεύσεις γραμμών, καθώς και η πλήρης ιδιωτικοποίηση που θα εντείνουν ακόμα περισσότερο τη ληστεία σε βάρος μας…
Δεν πρόκειται για λάθος, ούτε για ανικανότητα. Μια πράξη που υπενθυμίζει σε όσους αιθεροβατούν στριφογυρίζοντας ανάμεσα σε ρητορείες για δημοσιονομικά ελλείμματα, μονόδρομους και δαιμονικές έξωθεν επιβολές, ότι κρίση σημαίνει πόλεμος στους «από κάτω». Ότι η επίπλαστη ειρήνη του κοινωνικού συμβολαίου με κράτος και κεφάλαιο να απορροφούν ποσοστό του κόστους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, ήταν απλώς μια ανακωχή… Το πρόσχημα βρέθηκε και ο μαινόμενος από χρόνια υπόγειος πόλεμος βγήκε στην επιφάνεια. Απέναντί μας… «όλοι οι καριόληδες μια εταιρεία». Και στη δική μας μεριά πολλοί/ές που ήρθε ο καιρός να αποφασίσουν με ποιούς θα πανε και ποιούς θα αφήσουν. Οι μάσκες πέφτουν, η επίθεση είναι συνολική και όσο πιο γρήγορα καταλάβουμε ότι όσο και αν λουφάζουμε κανείς δεν τη γλυτώνει, τόσα περισσότερα ξύλα θα μαζέψουμε… Για τις φωτιές που θα κάψουν τα καράβια της επιστροφής σε ένα μέλλον-παρελθόν.
ΥΓ. Και αν στο δήμο Περισσού όσοι εργάζονται μετά τις οκτώ το πρωί (σε εμπορικά καταστήματα για παράδειγμα) παίρνουν μισθούς που τους επιτρέπουν αθρόα καθημερινή μετακίνηση με τα Μ.Μ.Μ., να μας το πουν για να καταλάβουμε γιατί το Κόμμα ζητάει δωρεάν μετακινήσεις μόνο 6-8 π.μ….
